رشته پزشکی

تاریخچه رشته پزشکی

رشته پزشکی در اوایل در مصر باستان وجود داشته است، اطلاعات پزشکی در پاپیروس ادوین به اسمیت یافت شده بود که متعلق به ۳۰۰۰ پیش از میلاد است. بسیاری از منابع، بقراط را پدر علم پزشکی می‌دانند، او پایه‌های رویکرد منطقی به پزشکی را ایجاد کرده است. سوگند نامه بقراط قدیمی ترین قوانین اخلاق پزشکی است که امروزه نیز توسط پزشکان مورد استفاده قرار می گیرد،

او اولین کسی بود که بیماری‌ها را به حاد و مزمن، اندمیک و اپیدمیک تقسیم‌بندی کرد.

معیارهای یک پزشک خوب

سازمان جهانی بهداشت معیارهای یک پزشک خوب را در ۵ محور معرفی کرده است، که اصطلاحاً پزشک 5 ستاره نامیده می شود:

الف ) فراهم کننده مراقبت درمانی: کسی که هم برای پیشگیری از بروز خود بیماری ها و هم برای پیشگیری از عوارض بیماری ها تمهیداتی می اندیشد تا مردم از مراقبتهای بهداشتی مناسب برخوردار شوند.

ب ) تصمیم گیرنده: یک پزشک خوب با توجه به شرایط خاص هر بیماری و با در نظر گرفتن مسائل انسانی تصمیم می گیرد که چه فن آوری و روش های درمانی برای او مناسب است. این تصمیمات منحصر به فرد وبا توجه به شرایط گرفته می شود  و قدرت تصمیم گیری قوی یکی از اساسی ترین ویژگیهای یک پزشک است.

ج) برقرار کننده ارتباط: پزشک نمونه کسی است که  می تواند با ارتباط موثر با افراد و جامعه، یک سبک زندگی سالم را در جامعه گسترش دهد و اشخاص را تشویق به رعایت نکات بهداشتی و حفظ سلامتی خود و جامعه شان نماید. روابط عمومی خوب، جزئی از شخصیت یک پزشک موفق است.

د) رهبر اجتماعی: یک پزشک با برخوردار بودن از اعتماد مردم جامعه، مشکلات سلامت افراد جامعه را در می یابد و می تواند حرکت صحیحی در این زمینه ایجاد و آن را رهبری کند. توانایی مدیریت جامعه و تیم درمانی یکی از اصلی ترین قابلیتهای یک پزشک است.

هـ ) عضو تیم: کسی که  وارد رشته پزشکی می شود باید افراد و اعضای کادر درمانی، گروهها و سازمان های هماهنگ شده و هدف های تعیین شده را در قالب یک کار جمعی تامین کند.

.
دوره پزشکی شامل ۴ مرحله:

علوم پایه، فیزیوپاتولوژی (نشانه‌شناسی)، کارآموزی و کارورزی می‌باشد. مرحله علوم پایه درواقع عامل ارتباطی‌ای بین درس های دبیرستان و پایه با درس های تخصصی پزشکی است، بدین ترتیب که شامل آن قسمت از درس های پایه است که به بدن انسان مربوط می‌شود؛ برای مثال، بیوشیمی قسمتی از علم شیمی است که در مورد شیمی بدن موجود زنده (در این‌جا انسان)‌ صحبت می‌کند و همین‌طور سایر درسهای این مرحله که در بخش درس ها شرح داده می‌شوند. مرحله شناخت نشانه و علایم بیماری و چگونگی پیدایش علایم بیماری، در ارتباط با عامل بیماری‌زا و چگونگی پیدا کردن آن در معاینه‌ها و آموزش نظری دستگاه های تشخیص ، بدون توجه به درمان است. در این دوره، دانشجو مفهوم بیماری و علایم آن و نحوه تشخیص آن را به صورت نظری مطالعه نموده،‌ چگونگی آن را با توجه به درس های علوم پایه فرا می‌گیرد.
مرحله بعدی شامل دوره کارآموزی (استاژری) است که دانشجو در این مرحله، به بیمارستان و بالین بیماران می‌رود و در کنار درسهای نظری، روشهای تشخیص و درمانی را در بالین بیمار می‌آموزد. در این قسمت، استادان در مورد هر بیمار، توضیحات لازم را به دانشجویان ارائه می‌دهند و دانشجو نیز زیرنظر استاد، فرآیندهای معاینه بالینی و فنون تشخیص را به کار می‌برد و شیوه درمان و تجویز دارو را نیز در هر مورد می‌آموزد. در این مرحله درسهای نظری نیز ارائه می‌شود که مکمل کار بالینی در بخش خواهد بود.
مرحله بعد دوره کارورزی (انترنی) است، دانشجو پس از فراگیری راه های تشخیص و درمان به صورت مستقل و با نظارت کلی روزانه استادان، اقدام به بیماری یابی، تشخیص و درمان نموده، مواد آموخته شده در مرحله کارآموزی (استاژری) را در عمل به کار می‌برد و تجربه می‌اندوزد.
در کل دوره پزشکی عمومی دو امتحان اصلی (حیاتی) وجود دارد که شامل امتحان جامع علوم پایه و دیگری امتحان جامع پرانترنی می‌باشد. قبولی در این دو امتحان، لازمه ورود به مرحله بعدی است.

وضعیت ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر

ادامه تحصیل دانشجویان رشته پزشکی بعد از اتمام دوره پزشکی عمومی در دو مرحله امکان‌پذیر است:
الف) ادامه تحصیل در رشته‌های تخصصی بالینی که داوطلب بعد از قبولی در امتحان پذیرش دستیاری سراسری کشور می‌تواند در رشته‌های تخصصی که در حال حاضر در داخل کشور ارائه می‌شوند ادامه تحصیل دهد.
رشته‌های تخصصی بالینی در حال حاضر شامل ۲۳ رشته می‌باشد که عبارتند از : جراحی عمومی ،‌ جراحی مغز و اعصاب، جراحی استخوان و مفاصل (ارتوپدی) ، جراحی کلیه و مجاری ادراری تناسلی (ارولوژی) ، بیماریهای اعصاب، بیماریهای داخلی ، بیماریهای عفونی و گرمسیری ، بیماریهای قلب و عروق ، بیماریهای کودکان، بی‌هوش ، پزشکی اجتماعی، پزشکی هسته‌ای ، آسیب‌شناسی (پاتولوژی) ، پوست ، پزشکی فیزیکی و توان‌بخشی، چشم‌پزشکی ، پرتودرمانی (رادیوتراپی) ، پرتوشناسی تشخیصی (رادیولوژی) ، زنان و زایمان ، روان‌پزشکی، گوش و حلق و بینی ، پزشکی قانونی و طب کار می‌باشد.
ب) ادامه تحصیل در رشته‌های علوم پایه، فارغ‌التحصیلان رشته پزشکی می‌توانند در تخصصهای علوم پایه پزشکی نظیر فیزیولوژی، ایمونولوژی، ژنتیک، ویروس‌شناسی پزشکی، میکروب‌شناسی پزشکی، انگل‌شناسی پزشکی، بیوشیمی، آمار حیاتی و تغذیه نیز شرکت نمایند.

موقعیت شغلی رشته پزشکی:

عمده‌ترین موقعیتهای شغلی که بیشتر پزشکان می‌توانند جذب آنها شوند عبارتند از:

الف ) مطبهای شخصی که بر حسب تمایل پزشک و نیاز منطقه در شهرها و روستاها دایر می‌گردد و پزشکان ویزیت مراجعان را در مطبها انجام می‌دهند.
ب ) بیمارستانها و درمانگاه های خصوصی و دولتی که در آنها پزشکان به تشخیص و درمان بیماری های مراجعان خود می‌پردازند.
ج ) مراکز بهداشتی درمانی شهری یا روستایی که اغلب مدیریت و سرپرستی این مراکز به عهده پزشکان عمومی می‌باشد و همچنین این مراکز از پزشکان عمومی برای تشخیص، درمان و پیگیری بیماری ها نیز استفاده می‌نمایند.

بازار کار و وضعیت استخدام پزشک علیرغم تصور همگان در شرایط خوبی قرار ندارد. نسبت پزشکان به بیماران در شهرهای بزرگ به حد اشباع رسیده است و صدور مجوز مطب برای پزشکان عمومی بسیار محدود شده است. تعداد زیادی از پزشکان عمومی در این شهرها بیکار بوده و یا از نظر درآمدی نیز در سطح متوسطی قرار دارند و حتی برخی به شغل های دوم (که بعضاً حتی ارتباطی با تحصیلاتشان ندارد) روی آورده اند. این در حالی است که هنوز بسیاری از شهرهای کوچک و مناطق محروم از کمبود یا فقدان پزشک رنج می برند. این موارد وضعیت نابسامان بازارکار پزشکی و توزیع نامتوازن پزشکان در ایران را نشان می دهد.

در خصوص رفع این مشکلات کارهای مختلفی تاکنون صورت گرفته است. یکی از اصلی ترین آنها طرحی از سوی سازمان نظام پزشکی است که پزشکان بیکار می توانند از طریق سایت سازمان درخواست خود را ثبت و در عین حال از آخرین فرصت های شغلی موجود برای استخدام پزشک در سراسر کشور نیز آگاه شوند. به عبارتی این سازمان پلی بین پزشکان بیکار و کارفرمایان برقرار کرده است. همچنین در طرح تحول نظام سلامت که با نظارت شخص وزیر بهداشت آقای دکتر هاشمی در سال ۹۴ در حال انجام است، حقوق بسیار بالایی برای پزشکان عمومی که حاضر باشند در مناطق محروم خدمت کنند،

درآمد رشته پزشکی:

آمارها نشان می دهد حدود ۱۵۰ هزار پزشک در کشور وجود دارد که گروهی از آنها درآمد بالایی دارند و مرفه به حساب می آیند و تعدادی از آنها نیز از درآمد متوسطی (نسبت به سایر مشاغل) برخوردارند.

پزشکان معمولا در بیمارستان ها، درمانگاه و مطب ها فعالیت دارند. درآمد پزشک نیز بستگی به محل کار  او دارد، درآمد برخی فقط از مطب شخصی، برخی از بیمارستان و مطب و …. حاصل می شود. البته تعدادی از پزشکان در سازمان های دولتی مانند وزارت بهداشت، سازمان انتقال خون و … استخدام می شوند که دریافتی آنها مطابق با قوانین پرداخت های دولتی می باشد.

معمولا اختلاف درآمد پزشک عمومی و پزشک متخصص زیاد می باشد. طبق جدید ترین اطلاعات (غیر رسمی) بدست آمده حداقل درآمد یک پزشک عمومی در سال ۹۶، حدود ۲.۵۰۰.۰۰۰ تومان و یک پزشک متخصص ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان بوده است. همانطوری که گفتیم این ارقام حداقل درآمد پزشکان است و این اعداد می تواند تا چند برابر هم افزایش پیدا کند. این اختلاف زیاد در بسیاری موارد پزشکان عمومی را وادار می کند به سمت گرفتن تخصص بروند حال آنکه فقط برخی از آنها موفق خواهند شد و اکثراً نه!

'گروه مشاور تحصیلی گام 124 

جهت گرفتن مشاوره تحصیلی با شماره زیر تماس بگیرید:

09375236886

دکتر محمد موسوی