واقعا انگیزه چیست؟ آیا می توان از انگیزه به نیروی زیادِ ذخیره ای تعبیر کرد که در همه ی ما نیز وجود دارد.

می توانیم مثال های زیادی از این تعبیر بیاوریم؛ شاید پیش آمده که برای یک مهمانی یا یک جشن تا نیمه های شب بیدار مانده اید و خواب و خستگی را اصلا متوجه نشده اید و تا آخر مهمانی نیز پرانرژی بوده اید. اما اگر قرار باشد صبح زود برای درس خواندن بیدار شوید، به سختی توانسته اید بیدار شوید و یا اینکه اصلا نتوانستید بیدار شوید، با اینکه شب قبل نیز به اندازه ی کافی استراحت کرده اید. چرا؟ چرا با اینکه در هنگام صبح با اینکه استراحت کرده اید و بدنتان آماده و سرحال است نمی توانید بیدار شوید؟

یک جواب خیلی ساده که دانش آموزان به ما می دهند این است که انگیزه ندارم!! پاسخ ما نیز به این جواب این است که، نه این طور نیست، شما انگیزه دارید اما برای دوباره خوابیدن نه بیدار شدن و مطالعه کردن. چرا که همه به نوعی انگیزه دارند حتی کسانی که انگیزه ای برای درس خواندن ندارند برای کارهای دیگر انگیزه دارند..

حال ما باید بتوانیم انگیزه و یا بهتر بگویم این نیروی ذخیره ای درونمان که با اشتیاق و هیجان نیز همراه است را در جهت اهدافمان به کار گیریم. اصولاً مغز ما زیر بار سختی نمی رود و مدام به دنبال لذت است. کاری که ما باید انجام دهیم این است که از توجه به لذت های زودگذر دست برداریم و به لذت های پایدار دل ببندیم. و این را نیز باید به مغز و ذهن ناخودآگاه مان بفهمانیم تا به طور خودبخود کارها را برای ما انجام دهد.

راه حل این است یک کاغذ بردارید و بالای آن اصلی ترین هدف تان و یا هدفی که برای یک مقطع زمانی خاص در نظر دارید بنویسید. در پایین هدفتان یک جدول با دو ستون بکشید. در بالای ستون سمت راست بنویسید «اگر به هدفم برسم چه می شود؟» و در بالای ستون سمت چپ بنویسید «اگر به هدفم نرسم چه می شود؟» و برای هر کدام حداقل 10 مورد یادداشت کنید. در نهایت این کاغذ را هر روز مرور کنید تا ذهن ناخودآگاه تان دست از لذت های زودگذر بردارد و به فکر لذت ها و اهداف پایدار باشد.

محمد موسوی، مشاور و مدرس کنکور